کد مطلب:53063 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:39

گنجینه پرسمان » مهدويت

ياران امام زمان(عج) چگونه هستند و چه روشي دارند؟

در برخي روايات به بعضي از خصوصيات ياران امام زمان(ع) اشاره شده است كه با بيان برخي احاديث، منش آنان مشخص خواهد شد:

1ـ خداجويي.

خداجويي و توحيد سرلوحة عقايد و خصال ياران مهدي است. آنان خدا را به شايستگي شناخته و همةوجودشان غرق جلوة نور ايزدي است و ايماني خالصانه در سينه دارند كه شك و ترديد با آنان بيگانه است.[1] امام صادق(ع) فرمود: مرداني كه گويا دلهايشان پاره هاي آهن است، غبار ترديد در ذات مقدس خداي، خاطرشان را نمي آلايد ... همانند چراغ هاي فروزانند، گويا دلهايشان نور باران است... براي شهادت دعا مي كنند....1[2]

2ـ بصيرت و آگاهي.

يكي از ويژگي هاي ياران امام بصرت و آگاهي است. آنان در فرمانبري از امام و شناخت او و تشخيص حق و باطل دچار مشكل نشده و در فتنه ها هوشيارانه راه جويند. بصيرت آنان سبب ميشود كه در احياي سنت و مبارزه با بدعت درنگ نكنند و در رسالت شرك زدايي به همراه امام خود تبر بردارند و بت شكني كنند. چون فرمان خدا آزمايش را به سر آورد، شمشيرها را در راه حق آختند و بصيرتي را كه در كار دين داشتند، آشكار كردند....[3]

3ـ عبادت و بندگي.

يكي از ويژگي هاي مهم ياران امام زمان(ع) عبادت و بندگي است. ياران مهدي، شيران روز و نيايش گران شب هستند. عبادت از ديدگاه امام، نوعي معامله و داد و ستد نيست، بلكه عبادت آنان، نيايش عارفانه و پاكبازانه، پيوند روح با ابديت، عالي ترين واكنش سپاسگزارانه انسان در برابر خدا و عبادت آزادگان است. آنان چون مادران فرزند مرده مي گيرند.[4] امام باقر(ع) فرمود: گويا قائم و يارانش را در نجف اشرف مي نگرم، توشه هايشان به پايان رسيده و لباسهاي شان مندرس گشته است. جاي سجده بر پيشانيشان نمايان است. شيران روزند و راهبان شب.[5]

4ـ شجاعت.

ياران امام زمان(ع) دلير مردند و جنگ آوران ميدان هاي نبرد. ايمان به هدف، همة وجودشان را تسخير كرده و هر كدام قوّت چهل مرد را دارند.[6] شجاعت بي بديلشان، ترس را بر دل هاي مستكبران چيره ساخته و جانهاشان از خارا محكم تر است. امام باقر(ع) فرمود: گويا آنان را مي نگرم... سيصد و اندي مرد بلند بر بلنداي نجف و كوفه ايستاده اند. دل هايي چون پولاد دارند....[7]





5ـ فرمانبري.

يكي از ويژگي هاي ياران امام زمان(ع) اطاعت و فرمانبري از مولا و مقتداي شان است. آنان عاشقان مولاي خود و فرمانبرترين انسان ها هستند و در انجام دستورهاي امام خويش بر يكديگر پيشي مي گيرند.2[8] پيامبر اسلام(ص) فرمود: كدّادون مجدّون في طاعته؛3[9] تلاشگر و كوشا در پيروي از او هستند.

6ـ ايثار و از خود گذشتگي.

از خصوصيات بارز ياران مهدي ايثار و مواسات است. وحدت مقصد و اخلاص نيست، دلهايشان را به هم پيوند داده و يار و غمخوار يكديگرند. آنان براي يكديگر خود را به رنج افكنده و در بهره گيري از مواهب الهي، ديگران را بر خود پيش مي دارند. در برخي از روايات از ياران امام زمان(ع) به رفقا ياد شده است كه به معناي دوستان همدل، همراز، با لطف و صفا است، گويا برادران تني اند: كأنّها ربّا هم أبٌ واحداٌو أمٌ واحدةٌ، قلوبهم مجتمعة بالمحبّة و النصيحة؛[10] گويا يك پدر و مادر آنان را پروريده اند. دل هاي آنان از محبت و خيرخواهي به يكديگر آكنده است.

7ـ نظم.

ياران امام زمان(ع) داراي نظم و تشكيلات مناسب با حكومت جهاني اند. با مردم روابط گرم داشته، ولي كارهاي خويش را بر اصولي محكم و روشن پيش مي برند. سپاهيان امام از لباس يكسان استفاده مي كنند و منظم ترين نيروهاي رزمي جهان هستند. امام علي(ع) ياران امام زمان(ع) را اين گونه مي ستايد: گويا آنان را مي نگرم كه زي و هيأتي يكسان، قد و قامت برابر، در جمال و برازندگي همانند وهم لباس اند.[11]

8ـ زهد.

زهد و ساده زيستي زينت ياران مهدي است. آنان خوشكامي و نيك بختي را در آرامش ديگران مي جويند و بستر بهره گيري از مذاهب الهب را براي ديگران فراهم كرده و خود با دنيا گرايي در ستيزند. غذايشان ساده و لباسشان بي پيرايه است. امام صادق(ع) در برابر پافشاري دوستان براي قيامت و شتاب در خروج قائم(ع) فرمود: چرا در خروج قائم شتاب مي ورزيد؟! به خدا سوگند، لباسش درشت و غذايش ناچيز است. زندگي در حكومت او جنگيدن و مرگ در سايه شمشير است.[12]

9ـ عدالت.

يكي از ويژگي هاي ياران امام زمان(ع) عدالت است. عدالت كه در رعايت حقوق ديگران و پرهيز از هر گونه ستم ظهور مي كند، زينت ياران مهدي(ع) است.

يكي از شاخصه هاي مهم حكومت جهاني عدالت است.[13]

كارگزاران و سربازان او نيز بايد عدالت گرا باشند. كساني كه در صدد هستند از ياران امام زمان(ع) باشند بايد با بهره گيري از دستورهاي اسلامي و رعايت واجبات و ترك محرّمات و تقواگرايي، به تقويت ريشة عدالت در وجود خود باشند تا بتوانند قابليت ديدن يار را پيدا كنند كه امام عادل، ياران عادل را مي طلبد.



[1]كمال الدين، ج 2، ص 378.

[2]همان.

[3]نهج البلاغة فيض الاسلام، خطبة 150.

[4]علي يزدي حايري، الزام الناصب، ج 2، ص 20.

[5]بحارالانوار، ج 53، ص 7.

[6]خصال شيخ صدوق، ترجمة كمره اي، ج 2، ص 318.

[7]بحارالانوار، ج 52، ص 310.

[8]عيون اخبار الرضا، ص 63.

[9]

[10]الزام الناصب، ج 2، ص 20.

[11]الملاحن و الفتن، ص 148.

[12]نعماني، الغيبه، ص 233.

[13]كنزالعمال، ج 14، ص 264؛ ينابيع الموده، ج 1 ـ 2، ص 469، نعماني، كتابالغيبه، ص 425.